Thanatopraxie maakt een waardig afscheid mogelijk. Het zien en herinneren van de overledene zijn belangrijk voor het rouwproces. Het wordt door nabestaanden als moeilijk te verwerken ervaren als zij hun dierbare niet meer kunnen zien. Dat kan gebeuren als er bijvoorbeeld familie van verder weg (buitenland) moet komen óf als de ontbinding versneld wordt door de lichaamsconditie, het ziekteproces of omgevingsfactoren.
Dankzij thanatopraxie krijgt de overledene weer een natuurlijke uitstraling. Familie en vrienden kunnen in rust bij hun geliefde zijn zonder dat de aanblik afschrikt.
Kiezen nabestaanden voor opbaring thuis om hun dierbare bijvoorbeeld zolang mogelijk in vertrouwde omgeving te hebben? Koeling is dan niet nodig en apparatuur hoeft niet geplaatst te worden, waardoor ook het ‘geruis’ van bijvoorbeeld een koeling niet hoorbaar is. Zelfs het opbaren op een bed of divan is mogelijk, omdat lichaamsvochten en –geuren niet vrijkomen en de bacteriegroei tijdelijk stilstaat. Daardoor is de hygiëne gewaarborgd. In sommige landen passen uitvaartverzorgers alleen al om díe reden de tijdelijke conservering toe.
Thanatos (links op de tekening) is een figuur uit de Griekse mythologie en de personificatie van de dood. Hij is de zoon van Nyx of Nox (Godin) en tweelingbroer van Hypnos (de Slaap). Thanatos heeft nooit een belangrijke rol in de mythologie gespeeld, omdat hij overschaduwd werd door Hades, de god van de onderwereld. De naam van Thanatos leeft in het Nederlands onder meer voort in het woord euthanasie en thanatopraxie.