Het conserveren van een menselijk lichaam wordt in de volksmond balsemen genoemd. Toch is er een verschil tussen balseming en thanatopraxie. In de uitvaartbranche en bij repatriëring (terugkeer van het lichaam naar het land waar de begrafenis of crematie plaatsvindt) worden de behandeltermen thanatopraxie en balseming vaak met elkaar verward. De behandeltechnieken bij thanatopraxie en balseming komen veelal overeen, echter de totstandkoming van de benodigde documenten en de conserveringstermijn zijn totaal verschillend.
Thanatopraxie
Thanatopraxie wordt uitgevoerd in situaties waarbij het gewenst is dat een conserverende werking van ten hoogste tien dagen wordt bewerkstelligd. Hiervoor is een ontheffing geregeld in artikel 71 van de Wet op de Lijkbezorging. Een dergelijke ontheffing geldt ook voor lichamen die bestemd zijn voor ontleding.
Balseming bij repatriëring
Wanneer een lichaam via internationaal (lucht)transport naar een ander land wordt vervoerd, is een geautoriseerde balseming conform de standaard van The International Air Transport Association (IATA) noodzakelijk. Deze behandeling beoogt – anders dan bij thanatopraxie – niet een kortdurende conservering, maar juist een veel langere periode te garanderen. De balsemverklaring moet bij veel landen door of namens een arts/patholoog ondertekend zijn, die BIG geregistreerd is. Balseming is een ‘zwaardere’ behandeling, waarbij een vloeistof wordt gebruikt met een hogere concentratie formaline.
Thanatos (links op de tekening) is een figuur uit de Griekse mythologie en de personificatie van de dood. Hij is de zoon van Nyx of Nox (Godin) en tweelingbroer van Hypnos (de Slaap). Thanatos heeft nooit een belangrijke rol in de mythologie gespeeld, omdat hij overschaduwd werd door Hades, de god van de onderwereld. De naam van Thanatos leeft in het Nederlands onder meer voort in het woord euthanasie en thanatopraxie.